GÜL-Ü MUHAMMEDİ
Hiç bir an unutmadım seni ben ey Sevgili,
Sönmez içimde tutuşturduğun iman ateşi,
Hep canlıydı gönlümde ki o hidayet ümidi,
Kalbimde solmayacak o Gülü Muhammedi.
Seni tanıdım günden beri senindir kalbim,
Huzur ile mutluluğa doygundur bu kalbim,
Karanlıktan nurunla aydınlandı bu kalbim,
Sen güneşin,aydınlandı seninle bu kalbim.
Yaratılıp tüm alemlere sen rahmet kılındın,
Bütün kullara yol gösteren rehber kılındın,
O son Peygamber,Hatem-ül Enbiya kılındın,
Kurtuluş yollarına sen, mihmandar kılındın.
Ardından gelen kullara tüm yollar asan olur,
Senin gittiğin yolda ki tüm tuzaklar bozulur,
Burada sana uyan kul,cennette komşun olur,
Hem dünya da hem ahret de kurtulmuş olur.
Sen mahzunsun hakkın ile seni tanıyamadık,
AllahÂ’a götürdüğün o yolda sağa sola saptık,
AllahÂ’a kul, ümmetin olmaya layık olamadık,
Şu yalan dünyanın çamurlarına yuvarlandık.
Sen karınlıkları aydınlatan o sabah güneşisin,
Sen insan oğluna bahar mevsimini getirensin,
Fani insana ebedi mutluluk müjdesi verensin,
Sen ümmetinin ötelerde,kurtuluş müjdesisin.
Ey güzeller güzeli ey güzelliği ebedi efendim,
Ey sevgili en sevgili kalbime derman efendim,
Ey karanlıklarımı nurunla aydınlatan efendim,
Mücrimi ümmetine kabul eder misin efendim
