Mucize-i Muhammed Mustafa
Sadreddin
Başlayalum yine Allâh adıyla
Şâd idelüm göñlümüz ol yâdıla
Muḥammed Kaʿbede oturmışıdı
Ṣaḥâbeler ayaġın dürmişidi
Ebû Cehlile on kâfir geldiler
Diñle resûle ne sözler didiler
Didiler kim ey Muḥammed sen bize
Bir muʿcize gösterivirseñ bize
Yaʿḳûb ile yine ḳurtlar söyledi
ʿÎsâ daḫi balçıġı ḳuş eyledi
Sen daḫı göster bize bir muʿcizât
Saña bāṭıl diyenler olsunlar mât
Muṣṭafâ didi ki var ya Cebrâʾil
Gör bizimçün ne buyurdı ol Celîl
Cebrāʾil Ḥażrete varup açdı râz
Didi kim ey Pâdişâh-ı bî-niyâz
Sensin hemān dergāh-ı kâ(y)inât
Ne baġışlarsın Nebîye muʿcizât
Ḥaḳ Çalab Cebrâʾil’e ḳıldı nidâ
Di benüm sevgülü dôstum Aḥmede
Di ki dôstuñ saña ikrâm eyledi
Ne dilerseñ külli inʿâm eyledi
Buyurursañ yedi ḳat yer yürüsün
Yüce ṭaġlar mum oluban erisün
Güneş inüp öpsün anuñ ayaġın
Ay öñünde secdeye ursun yüzin
Yardumcı benem neye ḳorḳar ḥabîb
Ṣayrulıḳ ne ġussa çün benem ṭabîb
Cebrâʾil indi Muḥammed oldı şâd
Aña uyan ṭamudan oldı âzâd
Söyledi ṣadrî ve bedrî muḥterem
Ne dilerseñüz dileñüz gösterem
Didiler güneş[i] gerü döndüresin
Ayı anuñ yerine irgüresin
Ay gele yine gerü çevrüne
Hem ine gök altına girüp yine
Çıḳa öñünde şehâdet getüre
Döne girü kendi yerine vara
Muṣṭafâ güneşe ḳıldı bir naẓar
Gün dolandı çıḳdı şol ḳadem ḳamer
Döndi aya baḳdı ol faḫr-ı cihân
İki pāre oldı durdı bir zamān
İndi Kaʿbe[y]i dolandı on kezin
Geldi Aḥmed ögine urdı yüzin
Lâilâhe illallâh dedi
Sen Muḥammed hem resûlullâh dedi
Tañrı birdür sen Muḥammed ḥaḳ resûl
Dîn bu dîndür ayruġı degül ḳabûl
On iki biñ er Müselmân oldılar
Ehl-i tevḥîd ehl-i îmân oldılar
Cümle kâfir ehl-i îmân olsa coş
Dīn Muḥammed dînidür key añla ḫoş
Muṣṭafâ secde ḳılur Tañrısına
Bū Cehil düşdi ḳarın aġrısına
Bū Cehil aġlayu gider evine
Tañrınuñ düşmeni ḳaçan sevine
Ḫânedânı Muṣtafâ şâẕ oldılar
Cümle ḳayġulardan âzâd oldılar
Ṣadrüddin dutarsa şerʿi sünneti
Yarın ola Muṣṭafânuñ ümmeti
Çünki bunda hatm oldı mucizât
Aşkıla peygambere vir salavat14
Fâʿilâtün Fâʿilâtün Fâʿilât
Muṣṭafânuñ rūḥına vir ṣalavât
