Muhammed Mustafa SAV

Cemâlî

Sevdim seni hep canlara cânân diye sevdim,
Bir ben değil, âlem sana kurbân diye sevdim.  
Ecrâm-u felek, levh-u kalem mest-i nigâhın,
Dîddârına âşık Ulu Yezdân diye sevdim...  

Mahşerde nebîler bile senden meded ister,
Gül yüzlü melekler sana hayrân diye sevdim...  
Aşkın ile buhurdan gibi tütmede bu kalbim,
Sensiz bana Cennet bile hicrân diye sevdim...  

Tâ Arş'a çıkar her gece âşıkların âhı,
Asilere lûtfun yüce fermân diye sevdim...  
Dağ kalbime bir lâhzacık ey nur-i dilâra,
Sevdânı gönül derdine dermân diye sevdim.  

Bülbül de senin bağrı yanık âşık-ı zârın,
Feryâd bütün âteş-i sûzân diye sevdim...  
Hûriler ezelden beri şeydâ-yi cemâlin,
Yanmıştı sana "Yusuf-ı Ken'ân" diye sevdim...  

Evlâd'ü ıyalden geçerek Ravzâna geldim
Evsafını medh etmede Kur'an diye sevdim.  
"Kıtmîr"inim ey şâh-ı Rüsûl kovma kapıdan,
Alemlere rahmet dedi Rahmân diye sevdim...  

Şeydâ kuluna eyle nazar merhametinle,
Bir lâhza nazar en büyük ihsân diye sevdim...