ÜMMETİM ÜMMETİM
İktibas Edilmiştir.
Dünya bir başka dönüyordu.
Asırlardır beklemenin heyecanı ile!
Yıldızlar alkış tutuyordu Sana,
Geldiğin gece!
Melekler hayran olmuş bakıyordu
Mahcemaline!
Mekke, çalım satıyordu kafirlere,
Gelin gibi karşıladığı
Nur misafiriyle!
Mevlanın sinesinden
Tac olarak koydu
Hira'nın zirvesine!
Yandı içi şeytanların
Dünyaya gelişine!
Dünya dünya olalı
Bakış görmedi böyle.
O şehla gözler ki;
Hayalini süsler, milyarlarca mü'minin.
Hayranıdır yetimler,
Başları okşayan ellerinin!
Sen Hakkı görmeye çalışan
Gözlerin feriydin.
Sen ki azabı davet edenleri,
"Bilmiyorlar" diyerek
Savunan peygamberdin.
Sen ki, zulüm görsen bile,
Azabı istemeyendin
Sen iman etmeyene
Kendinden çok üzülendin.
Öyle bir açmıştın ki yüreğini,
Umman olmuştu.
Ve içine nice yetim,
Nice mazlum, nice mü'min dolmuştu!
Sen ki yerde ve gökte bir Nur,
Hakkın huzurunda
Sana ümmet olmak
Ne onur!
Neler vermezdim,
Ayağının altında kum olmak için!
Çağlar dolusu özlemimle
Uğrunda ölmek için!
Kutlu ordularına
Bir miğfer olayım isterdim
İsterdim ki benim gibi bir günahkârı
Elleriyle nura gark etsin velilerin!
İsterdim ki, Hira gibi,
Medine gibi, Akabe gibi şerefleneyim!
Ey Tabib-el Kulûb!
Öyle muhtaç ki, Sana
Şu anda ümmetin,
Sinesinde küfrün yarası var,
Hem de çok derin.
Öyle ki bizim için,
Kapıları bile ağlıyor Cennetin!
Biliyorsun, farkındasın
Ve bizler için;
Sen hâlâ Rabbinin huzurunda
Yalvarmaktasın: Ümmetim, ümmetim!
Şairenin
Sitede Yer Alan Şiirleri
