Prof. Dr. İsmail Lütfü Çakan

Avucunda küçük taşların zikir ve tesbih etmesi “Ve ma rameyte iz rameyte…” sırrıyla, aynı avucunda küçücük taş ve toprak, düşmana top ve gülle hükmünde onları inhizama sevk etmesi; “Ve’n-şekka’l-kamerû” nassı ile aynı avucunun parmağıyla kameri iki parça etmesi ve aynı el, çeşme gibi on parmağından suyun akması ve bir orduya içirmesi ve aynı el, hastalara ve yaralılara şifa olması, elbette o mübarek el, ne kadar harika bir mucize-i kudret-i İlâhiye olduğunu gösterir.

Güya, ahbab içinde o elin avucu küçük bir zikirhane-i Sübhânidir ki, küçücük taşlar dahi içine girse zikir ve tesbih ederler.

Ve a'dâya karşı küçücük bir cephane-i Rabbanidir ki, içine taş ve toprak girse gülle ve bomba olur.

Ve yaralılar ve hastalara karşı küçücük bir eczahane-i Rahmanidir ki, hangi derde temas etse, derman olur.

Ve Celâl ile kalktığı vakit, kameri parçalayıp, Kab-ı Kavseyn şeklini verir.

Ve Cemal ile döndüğü vakit, Âb-ı Kevser akıtan on musluklu bir çeşme-i rahmet hükmüne girer.

Acaba böyle bir zatın bir tek eli, böyle acib mucizâta mazhar ve medar olsa; o zatın, Hâlik-ı kâinat yanında ne kadar makbul olduğu ve davasında ne kadar sadık bulunduğu ve o el ile biat edenler ne kadar bahtiyar olacakları, bedahet derecesinde anlaşılmaz mı?

Evet, Resul-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm’ın mübarek eli, Hekim-i Lokman'ın bir eczahanesi gibi ve tükürüğü Hazret-i Hızır'ın âb-ı hayat çeşmesi gibi ve nefesi Hazret-i İsâ Aleyhisselâm’ın nefesi gibi meded-res ve şifa-resan olsa ve nev-i beşer çok musibet ve belâlara giriftar olsa, elbette Resul-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm’a hadsiz müracaatlar olmuş.

Hastalar, çocuklar, mecnunlar pek kesretli gelmişler, cümlesi şifa bulup gitmişler.

Hattâ, kırk defa hacceden ve kırk sene sabah namazını yatsı abdestiyle kılan, Tâbiînin azîm imamlarından ve çok sahabelerle görüşen, Tavus denilen Ebu Abdurrahmani'l-Yemânî, kat'iyen haber verir ve hükmeder ve demiş ki: “Resul-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm’a ne kadar mecnun gelmişse, Resul-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm sinesine elini koymuşsa, kat'iyen şifa bulmuştur; şifa bulmayan kalmamış.”

Bedüzzaman Said Nursi