Cânlara Cânsın
İbnü’L Emin “Mahmud Kemal İnal”
(1870-1957)
Ey rûh-i müşahhas ki bütün cânlara cânsın
Ağyâre nihânsın dil-i yârâna îyânsın
Bûyundur eden güllere irâs-ı revâyih
Rûyinle de mihr ü mehe envâr-feşânsın
Her zerre senin lem’a-i vechinle parıldar
Zâhirde fakat mihr-i hafiyyü’l-leme’ânsın
Hüsn-i ezelî âşık-ı hüsn-i ezelindir
Bir öyle cemilsin ki cemallerde nihânsın
Aşkındır eden sûret-i hestîyi nümâyân
Aşkınla ki âyîne-i imkân ü mekânsın
Dünyâda yere düşmedi gölgen fakat ey nûr
Ukbâda rü’ûs-ı beşere sâye-resânsın
Ey nuhbe-i mahlûk-i ahad gelmedi mislin
Vallâhi ve billâhi ahîd-i dü-cihânsın
Ümmîd-i kerem etmededir sâlih ü tâlih
Sen kân-ı kerem melce-i âfet-zede-gânsın
Atfı-ı nazar et hâline bîçâre Kemâl’in
Bî-çârelere lûtf ile dâim nigerânsın
