Eşsiz Önderim
Mehmet Küçük
18.12.2002
Doğ gönlüme ey güzellik güneşi.
Yoktur kâinatta benzer bir esi.
Tut elimden perişanım ey Resul.
Sönsün ruhumda hasretlik ateşi.
Görmesin gözlerim bir ötesini.
Duymak ister kulak, munis sesini.
Ne olur rüyama misafirim ol.
Bulsun gönlüm muhabbet kıblesini.
Aşk ateşinde ebedi yanayım.
Mah cemaline ben hayran olayım.
Neyleyim sensiz bu fani dünyayı.
Kovma kapından hadimin olayım.
Ey merhamet Sultani atma katından.
Çağlayıp akan gönül göz yaşlarından.
Olsun bir umman, gark olayım ben heman.
Ya Rab ayırma beni O`nun yanından.
Berhava et benlik duygularım.
Kalmasın alakam kalksın kaygılarım.
Girmesin gözüme gaflet uykularım.
Beni benden al, bitsin arzularım.
Bu gözlerim hep seni görmek ister.
Can-i cananım ey Nebiyyi ekber.
Gökte Melekler, yerde kelebekler.
Kokunu duyanlar daha ne ister?
Ağlasın gözlerim, aksin göz yaşım.
Bitmesin hasretim, ömrüm yaşım.
Her an sevginle dolsun yanık gönlüm.
Son arzumdur yanına varsın naaşım.
Senin için kül olup savrulsam da.
Kapında kıtmirin olup kalsam da.
Ödeyemem hakkini tek Önderim.
Varım-yoğum uğruna harcasam da.
Ne güzel şey hayalinle avunmak.
Münkirlere karşı seni savunmak.
Uğrunda ölmek ne güzel şey ey Nebi.
Gereğidir imanın bunu yapmak.
Sevgine muhtacım hava-su kadar.
Ağız ver bana ya Rab gökler kadar.
Öveyim habibini haykırarak.
Son nefesimi verinceye kadar.
Ne olur gece gündüz seni görsem.
Mevlevi gibi etrafında dönsem.
Akil istemem aşkın bana yeter.
Nur yüzünü görerek ölebilsem.
Hasretim sana, yanarım ey Nebi
Kalın perdelerin nedir sebebi?
Nasib olmaz mı Sultanim görüşmek?
Sevindirsen boynu bükük garbi.
Bırakma beni nefs eline.
Varlığım kapılsın aşkının seline.
Varsam, kalsam. Senden hiç ayrılmasam.
Doldur, taşır aşkını can evine.
Olayım ebediyyen yoluna ram
Mevla eder kuluna daim ikram.
İki cihanda arzusu gönlümün.
Yapmaktır sevdiklerimle bayram.
Ya Rab sevdir bana önce kendini.
Sonra seveyim senin sevgilini.
Acep kaldırır mı kalbim bu yükü?
Göreyim hep cennet çiçeklerini.
Topuğumda olsun iki dudağım.
Dinlesin sesini iki kulağım.
Bastığın yerleri öpsün dudağım.
Rengine bürünsün iki yanağım.
Ölmezmiş seni seven aşıkların.
Düşmez asla elinden tuttukların.
Bırakma beni de kendi halime.
Nara düştü hep toprak attıkların.
İki yol konmuş önüne insanın.
Biri Nebi, diğeri de şeytanın.
Gayret et ey insan Nebi yoluna.
Hakka doğru varır buna inanın.
Bulamadım sana cihanda bir es.
Ne ararsın be şaşkın dedi güneş.
Ben bulamadım O`nun gibisini.
Sana ne oldu ey garip gayretkeş.
Kâinat bülbüllerinin gülüsün.
Ağlayan insanlık seninle gülsün.
Sirkin buzları erir bakışınla.
Küfrün ateşini sen söndürürsün.
Rahmeten lil aleminsin ey Nebi.
Kıblegah-ı enbiyasın ey Nebi.
Övünür seninle bütün kâinat.
Yüce Mevla’nın habibi edibi.
Sen olmasaydın olur muydu alem?
Doğdun gönüllere bitti matem.
Gönül yaresini sardın elinle.
Cennetin müjdesini yazdı kalem.
Ashaba okudun veda hutbesin.
Aşk-i ummanda sen dürrü yetimsin.
Sana asker olanların omzunda.
Göz kamaştıran parlak bir rütbesin.
Çiçekler senden aldı güzel rengi.
Arabi Acemi buldu mihengi.
Ayrıldı Hak`tan batılı firengi.
Kuràn ile Sünnet oldu nirengi.
Görmeden, Yemenli Aşık Veysel’i.
Ya bir görseydi ne olurdu hali?
Hak gösterdi doğru yolu Kuran’la
Bir kere seni gören oldu deli.
Kalbini açanlar imanla döndü.
Sevgi ateşiyle çılgına döndü.
Nefis ejderleriyle dövüşenler.
Mah cemalini seyrederek öldü.
Ey Habib, aşıklara maşuksun sen.
Seni sevdi Mevla, sen de istersen.
Kölen olmak isterim ebediyyen.
Lütfun olur beni de seviversen.
Enbiya yoludur hiç şaşmaz bir yol.
Evliya ağzından hiç düşmez bol bol.
Salat ü selam misk ü anber olur.
Varır anında Sultana. Sen var ol.
Yansın, kül olsun kalmasın hiç benlik.
Nazar eyle Efendim bitsin tenlik.
Helak eder insani enaniyyet.
Hakkin hediyyesidir Peygamberlik.
İman ateşiyle tutuştu gönül.
Cennet bahçelerinde oldu bir gül.
Kokusu yayılır da her tarafa.
Şaşırır kalır cennetteki bülbül.
Sevgilinin ayrılığı acıdır.
O’nun aşkı başların tek tacıdır.
Güzel ismini duyan aşıkların.
Gönül yarelerinin ilacıdır.
